Inleiding
Bij bedrijfsovernames wordt in de regel vaak uitvoerig stilgestaan bij de garanties die verkoper aan koper verstrekt en de inperking van de aansprakelijkheid van verkoper uit hoofde van die garanties. De garanties en afspraken over de inperking van de aansprakelijkheid van verkoper uit hoofde van die garanties worden opgenomen in het overnamecontract of een garantiebijlage die deel uitmaakt van de transactiedocumentatie. In dat kader zal verkoper veelal proberen een garantie af te zwakken door daaraan de woorden ‘naar (beste) weten van verkoper’ toe te voegen. Hierna wordt nader ingegaan op wat de gevolgen zijn als deze toevoeging wordt gebruikt.
Het gebruik van ‘naar beste weten’
Het is gebruikelijk dat koper bij een bedrijfsovernames bedingt dat verkoper bepaalde garanties afgeeft over de onderneming die wordt verkocht. Bijvoorbeeld: ‘De Vennootschap heeft geen inbreuk gemaakt op noch is sprake van enige beweerde inbreuk door de Vennootschap op intellectuele eigendomsrechten van derden’ of ‘Er zijn geen omstandigheden die ertoe kunnen leiden dat de Vennootschap in de voorzienbare toekomst betrokken raakt bij enige gerechtelijke procedure’ of ‘Er is geen verontreiniging aan, op of in de bij de Vennootschap in gebruik zijnde onroerende zaken’.
Indien na de transactie blijkt dat bijvoorbeeld toch inbreuk wordt gemaakt op intellectuele eigendomsrechten van derden, kan koper zich op het standpunt stellen dat inbreuk wordt gemaakt op bovengenoemde garantie en dat verkoper verplicht is de hieruit voor koper voortvloeiende schade te vergoeden. Indien verkoper zou hebben bedongen dat aan voornoemde garanties de woorden ‘naar (beste) weten van verkoper’ worden toegevoegd, zal een vordering van koper op verkoper uit hoofde van deze garanties pas kunnen slagen wanneer koper bewijst dat verkoper ten tijde van het aangaan van de transactie op de hoogte was van de betreffende inbreuk. De betreffende garantie zou dan als volgt zijn verwoord: ‘De Vennootschap heeft naar beste weten van verkoper geen inbreuk gemaakt op noch is naar beste weten van verkoper sprake van enige beweerde inbreuk door de Vennootschap op intellectuele eigendomsrechten van derden.‘
Conclusie
Het gevolg van de toevoeging ‘naar beste weten van verkoper’ is dat verkoper niet aansprakelijk is voor zaken waarvan verkoper niet op de hoogte is. Daar waar in de oorspronkelijke bewoording van de garantie (aldus zonder ‘naar beste weten’) verkoper wel aansprakelijk zou zijn voor partijen onbekende inbreuken, verschuift dit risico naar koper ingeval de woorden ‘naar (beste) weten van verkoper’ worden toegevoegd. In dat geval dient koper dus niet alleen de inbreuk op de garantie zelf te bewijzen, maar ook dat verkoper van de betreffende kwestie op de hoogte was, wil koper aanspraak kunnen maken op schadevergoeding.
Het voorgaande laat overigens onverlet dat een eventuele vordering van koper op verkoper uit hoofde van de garanties ook nog op andere gronden kan stranden, bijvoorbeeld omdat koper (al dan niet naar aanleiding van het door koper uitgevoerde due diligence) wetenschap had of had moeten hebben van de betreffende kwestie die tot een inbreuk op de garanties heeft geleid, of omdat koper niet tijdig een beroep op de betreffende garantie heeft gedaan. Deze onderwerpen gaan het bestek van deze publicatie evenwel te buiten en worden derhalve niet hierin besproken.
In deel twee van deze publicatie wordt nader ingegaan op de betekenis van de toevoeging ‘naar beste weten’.
